اِنّ السّمعَ و البصَرَ وَالفؤادَ کُلُّ اُولئِکَ کانَ عَنهُ مسئولاً

مبادا بگویید خدا ما را بدبخت کرده است . به ما هیچ اعتنایی ندارد. چه و چه...

البته لفظی ممکن است یک زمانی چیزی به زبان بیاید . منظور این است که دلت را مواظبت کن که یک وقت پکر نشود . خدا لفظ را گوش نمی دهد می بخشد.گاهی اوقات لب شلوغ می کند اما دلش مثل لبش نیست. گاهی یک سردو گرم باعث می شود که انسان یک چیزی بگوید . هرچند انسان جلوی لب را بگیرد باز هم خوب است، کمک دل است .لب را خداوند مواخذه نمی کند . روز قیامت هم از لب سوال نمی کنند از دل سوال می کنند . از گوش از چشم می پرسند . چون گوش و چشم را به دل راه می دهند.
چشم آیینه ی دل است و اخبار آسمان و زمین را به دل می دهد ، گوش گیرنده ی دل است . خود دل هم فؤاد است گُل جان انسان است . از آن سوال می کنند و می پرسندن که دل را به چه کسی دادی؟ سرمایه ای که درون تو گذاشتیم کجا صرف کردی؟

اِنّ السّمعَ و البصَرَ وَالفؤادَ کُلُّ اُولئِکَ کانَ عَنهُ مسئولاً

سوره مبارکه ی اسرا.آیه36

منبع:طوبای محبت حاج اسماعیل دولابی