خدایا میخواهم نفسانیتم را به پای ربّانیتت ذبح کنم .
پی نوشت : آخرین دعاهای حسین بن علی غروب عرفه این بود " اللهم اکمل لنا حجّــنا ..."
آقای من حج تو با یک قربانی کامل می شد مثل دیگر حاجیان مدینه ، اما تو آنرا برای ما خاطره ای عظیم کردی از انسانیت از بت شکنی از فدا شدن از فدا کردن از رفتن ، از گذشتن ... از ترک واجب برای پایداری اصل واجبات . تو یاد دادی مرا که قربانی ام بیشتر از آنکه جنبه عبادی داشته باشد باید سیاسی باشد . تو حریم صاحب کعبه را مقدم داشتی و حتی حرمت کعبه را .
آقای من عزیمت به کربلا نمادی از عظمت حج تو بود . طواف تو جنگ با خائنین حرم بود و لبیک تو ظهر عاشورا زیر سم اسبان به گوش رسید . سعی تو از خیام حرم تا علقمه بود و تشنگی اسماعیلت که بر سر دستان ابراهیم سیراب شد . این حج تمام نمیشد مگر با ذبحی عظیم و چه لذتی دارد قربانی حجت خودت باشی . قربانی شدنت آقا ، از بی بصیرتی سیاسی مردم بود .
ذی الحجه "برای من" یادآور خاطرات بزرگ تلخیست . اگر حج گزاران سال ۱۰ هجری بزرگی غدیر را به کوچکی دنیا نمیفروختند ، سال ۶۱ هجری حسین بن علی طواف کعبه را به قتلگاه نمی برد و امروزها حجت بن الحسن تنها حج نمی گذاشت . آقای غایب من : حجکم مقبول و سعیکم مشکور ....
در طوافتان جاماندگان قافله حسین را دعا کنید ، شاید از عرفات به مشعری برسیم .
